آلو، هر یک از درختان یا درختچه های مختلف از جنس Prunus و میوه های خوراکی آنها.
آلو خوانسار نزدیک به هلو و گیلاس است و به طور گسترده ای به صورت تازه به عنوان میوه دسر، پخته شده به عنوان کمپوت یا مربا یا پخته شده در انواع شیرینی ها مصرف می شود.
آلوی اروپایی و آلوی ژاپنی به صورت تجاری برای میوه هایشان رشد می کنند و تعدادی از گونه ها از جمله آلو برگ ارغوانی به عنوان گیاهان زینتی برای جذابیت آنها استفاده می شود.
انواع آلو که می توانند بدون تخمیر خشک شوند، آلو هستند.
این گونه آلوها دارای گوشت سفت و حاوی سطوح بالایی از قند هستند، کیفیتی که باعث می شود با خشک کردن، که در دستگاه های خشک کن یا زیر نور خورشید انجام می شود، حفظ شود.
ارتفاع درختان برخی از گونه های آلو از 6 تا 10 متر می رسد، در حالی که برخی دیگر بسیار کوچکتر هستند. برخی از گونه ها بوته های کوچک با شاخه های آویزان هستند.
جوانه های گل در اکثر گونه ها بر روی خارهای کوتاه یا در امتداد شاخه های انتهایی شاخه های اصلی ایجاد می شوند.
هر جوانه ممکن است شامل یک تا پنج گل باشد که دو یا سه گل آن رایج‌ترین گل‌ها هستند و اغلب در زمانی که درختان در شکوفه کامل هستند، ظاهری از دسته‌های گل پر انبوه و خودنمایی می‌دهند.
هر گل دارای ساختار توخالی فنجانی است که به نام هیپانتیوم شناخته می شود که کاسبرگ ها، گلبرگ ها و پرچم ها را روی لبه بیرونی قرار می دهد و یک مادگی را احاطه می کند.
پس از لقاح، هیپانتیم و ضمائم آن می ریزند و تخمدان را ترک می کنند تا به یک میوه دروپ تبدیل شود.
همانطور که میوه رشد می کند، قسمت بیرونی به شکل بیرونی آبدار گوشتی می رسد و قسمت داخلی سنگ یا گودالی را تشکیل می دهد که دانه را در بر می گیرد.
میوه ها طیف وسیعی از اندازه، طعم، رنگ و بافت را نشان می دهند. از آنجایی که درختان بارور می شوند، نیازی به هرس چندانی ندارند و در صورت کنترل بیماری ها و آفات، می توان آنها را در باغ میوه خانگی به طور رضایت بخشی کشت کرد.
