پنجره‌های منعکس‌کننده گرما معمولاً واحدهای آب‌بندی و دو جداره هستند – پنجره‌هایی با دو جداره شیشه که توسط یک گاز (غیر واکنش‌پذیر) مانند آرگون از هم جدا شده‌اند که عایق را بهبود می‌بخشد (از خروج گرما در جریان هوا جلوگیری می‌کند).
سطح داخلی شیشه رفلکس تک جداره دارای پوشش بازتابنده بسیار نازکی است که معمولاً از دو یا چند لایه فلز یا اکسید فلزی ساخته می شود (فلزات معمولی شامل تیتانیوم، روی، مس، قلع و نقره و آلیاژهای معمولی شامل برنج هستند. و فولاد ضد زنگ).
اگر هنوز می‌خواهید از پنجره‌های خود ببینید، پوشش باید از نظر میکروسکوپی نازک باشد، اما متوجه خواهید شد که رنگ آن‌ها کمی قهوه‌ای یا خاکستری است. شکل دقیق و ضخامت پوشش می تواند از سازنده ای به سازنده دیگر کاملاً متفاوت باشد.
در پوشش های اولیه، اغلب لایه ای از نقره بود که بین دو لایه اکسید فلز قرار می گرفت. اما سازندگان پنجره مانند پیلکینگتون دریافتند که می توانند با یک لایه نقره،
یک لایه اکسید فلز (ساخته شده از فلزی غیر از نقره) و یک لایه اکسید فلزی سوم در بالای آن، نتایج بهتری به دست آورند. به نظر می رسید که این “دستور العمل” بهبود یافته انتشار نور را کاهش می دهد در حالی که انتقال نور را بالا نگه می دارد.
به طور معمول، پوشش بازتابنده حرارت به یکی از دو روش اعمال می شود. یکی از راه‌ها فرآیندی به نام کندوپاش است که در آن یک لایه نازک روی سطح شیشه شلیک می‌شود تا شیشه‌ای با پوشش نرم ساخته شود. فرآیند دیگر شامل حرارت دادن شیشه تا دمای بالا در بخار شیمیایی است، بنابراین مواد پوشش بر روی سطح آن متراکم می شود.
این چیزی را می سازد که به آن شیشه پیرولیتی یا با پوشش سخت می گویند. پوشش شیشه‌ای با روکش نرم نسبتاً ظریف است (تدریج در اثر رطوبت و هوا فرسایش می‌یابد و راحت‌تر ساییده می‌شود)، بنابراین فقط در قسمت داخلی شیشه‌های دوجداره مهر و موم شده استفاده می‌شود. شیشه با روکش سخت در انعکاس گرما کمی موثرتر است،
اما بسیار قوی‌تر است، بنابراین میتوان از آن در پنجره‌های تک جداره استفاده کرد (اگرچه این باعث می‌شود که به عنوان عایق حرارتی نیز کارایی کمتری داشته باشد، زیرا شکاف هوا در واحدهای دو جداره نقش اصلی را ایفا می‌کند. بخشی در حفظ گرما).
