ساعت دیواری ریتم ژاپن در یک دوره زمانی نزدیک به 300 سال تکامل یافته اند.
جذابیت و طول عمر آنها بدون شک به دلیل دسترسی بصری و کیفیت عالی زمان سنجی آنها است.
شکی نیست که ساعت دیواری چیزهای زیادی برای ستایش دارد. فضای بسیار کمی را اشغال می کند، به دور از خطر است و (در صورت قرارگیری مناسب) حتی در یک اتاق شلوغ از نظر بصری قابل دسترسی است.
همه این عوامل باعث شد که ساعت‌های دیواری هم در ساختمان‌های خانگی و هم در ساختمان‌های عمومی که مردم نیاز به دانستن زمان دارند، استفاده شود.
در این سری از مقالات کوتاه، می‌خواهم نگاهی به طیفی از ساعت‌ها بیندازم که تاریخچه و توسعه ساعت دیواری انگلیسی را از قرن 18 تا 20 نشان می‌دهند.
ما نگاهی خواهیم داشت به ساعت‌های دیواری قرن هجدهم و نوزدهم بهار و میخانه‌های پر زرق و برق و تزیینی وزن محور و ساعت‌های نورویچ که نقشی موازی در توسعه ساعت دیواری انگلیسی داشتند.
اولین ساعت‌های دیواری انگلیسی که در دهه 1700 معرفی شدند، ساعت‌های کارتل کوچک و دقیق حکاکی شده بودند. یک نمونه خوب در شرایط اولیه کمیاب است.
چندین اثر جان بنت ثبت شده است که در اوایل قرن هجدهم در لندن کار می کنند و بنابراین نمی توان این ساعت را به سازنده خاصی نسبت داد. نیازی به گفتن نیست که ساعت یک نمونه اولیه از حدود سال 1730 است.
کیس ها اغلب از نظر طراحی نامتقارن بودند و از چوب به شکل های بسیار پر زرق و برق حک شده بودند. طرح‌های قاب اغلب شامل عقاب، قرنیز، صدف‌های دریایی و دیگر وسایل باروک می‌شود.
در این ساعت، صفحه برنجی و نقره‌ای دیافراگم «آونگ کاذب» را نشان می‌دهد که یک ویژگی رایج در ساعت‌های کارتل، دیواری و براکتی اوایل قرن هجدهم است.
حرکت و صفحه هر دو از پشت در کیس نصب شده بودند. یک تسمه برنجی به صفحات حرکتی وصل شد و سپس به پشت کیس پیچ شد. صفحات حرکتی در ساعت‌های اولیه کارتل طراحی مستطیلی باریکی داشتند.
