کمک‌های اولیه دارای مسئولیت‌های معمولی هستند که در بخش‌های 7 و 8 قانون بهداشت و ایمنی در محل کار و غیره 1974 مقرر شده است.
با این حال، در صورتی که جعبه کمک های اولیه خانگی توسط کارفرما تعیین شده باشد و کمک های اولیه را از طرف آن کارفرما انجام دهد، این احتمال وجود دارد که در صورت هرگونه ادعای مدنی، کارفرما مسئول اقدامات کمک اولیه باشد. اگر قرار باشد کمک اولیه از مهارت های خود در خارج از محل کار استفاده کند، وظیفه مراقبت ممکن است به خود فرد منتقل شود.
دعوای مدنی علیه یک امدادگر به دلیل سهل انگاری وجود ندارد.
در بیشتر موارد، بیمه مسئولیت اجباری کارفرما، اقدامات کمک‌های اولیه یا شخص منصوب شده را هنگام انجام FAW و پیروی از تکنیک‌های ارائه شده در دوره آموزشی تحت پوشش قرار می‌دهد. در صورت شک باید با بیمه گذاران یا کارگزار بیمه تماس گرفته شود تا وضعیت روشن شود.
برنامه درسی فعلی برای آموزش کمک های اولیه معمولاً رسیدگی دستی یک فرد آسیب دیده را پوشش نمی دهد. به طور کلی، فرد آسیب دیده تنها در صورتی باید جابه جا شود که خطر قابل توجهی برای او وجود داشته باشد که جابه جا نشود.
تلاش با نیت خوب اما نسنجیده برای جابجایی مصدوم می تواند باعث آسیب به کمک کننده اولیه شود و وضعیت مصدوم را بدتر کند. اثرات این امر می تواند درگیر کردن کارفرما در دعوا باشد. مهم است که اطمینان حاصل شود که کمک‌کنندگان اولیه آگاه هستند که نباید دستی افراد آسیب دیده را انجام دهند، مگر اینکه به طور مناسب آموزش ببینند و از ارزیابی خطر مناسب پیروی کنند.
آئین نامه عمل L74 بیان می کند که پرستارانی که در شورای پرستاری و مامایی ثبت نام کرده اند می توانند بدون نیاز به داشتن مدرک FAW یا EFAW یا مدرک معادل، کمک های اولیه را در محل کار انجام دهند. این شامل پرستاران مدرسه واجد شرایط می شود.
HSE معتقد است که چنین کارکنانی دارای آموزش و تجربه هستند مشروط بر اینکه بتوانند دانش و مهارت های فعلی را در کمک های اولیه نشان دهند.
مدارس باید اطمینان حاصل کنند که کارکنان پرستاری با آموزش احیا و استفاده از AED به روز هستند. دوره های پزشکی اورژانس ممکن است برای پرستاران مدرسه ای مناسب باشد که می خواهند مهارت ها و شایستگی های خود را در این زمینه توسعه دهند.
آیین نامه به روز شده رفتار حرفه ای برای پرستاران و ماماها که در اکتبر 2018 توسط شورای پرستاری و مامایی منتشر شد، بیان می کند که پرستاران باید همیشه در صورت بروز شرایط اضطراری کمک ارائه دهند. با این حال، قانون بیان می کند که آنها باید همیشه در محدوده صلاحیت خود عمل کنند و ایمنی خود را در نظر بگیرند.
